سرویس فرهنگی یزدفردا :در جهت همراهی با کنگره مولانا کمال الدینی (شمس الدین) محمد وحشی بافقی بزرگمرد ادبیات ایران که از سرزمین آهن و فولاد شهر بافق واقع در استان یزد به دنیا معرفی شده است

یزدفردا در جشنواره فرهنگی این بزرگمرد خطه کویر اقدام به برپایی جشنواره فرهنگی اشعار و مطالب مرتبط با وحشی بافقی نموده است و در این راستا قصیده "

.قصیده"

ای فــلــک چــنــد ز بــیــداد تــو بــیــنــم آزار

من خـود آزرده دلـم بـا دل خـویشـم بـگـذار

" را در ادامه می خوانید: روحش شاد

قصیده

ای فــلــک چــنــد ز بــیــداد تــو بــیــنــم آزار	من خـود آزرده دلـم بـا دل خـویشـم بـگـذار
چـنـد مـا را ز جـفـای تـو دود اشـک بــه روی	مـا بـه روی تـو نـیـاریـم تـو خـود شـرم بـدار
از جـفـاگـر غـرضـت ریخـتـن خـون مـن اسـت	پـا کشـیدم ز جـهان تـیغ بـکش دسـت بـرآر
گشـت بـر عکس هر آن نقش مرادی که زدم	جـرم بـازنده چـه بـاشـد که بـد افـتـاد قـمار
فــلـک از رشــتــه تــدبــیـر نـگــردد بــه مـراد	نـافــه را تــار عــنـاکــب نـتــوان کــرد مـهـار
داغ انــدوه مــرا بــاز مــپــرســیــد حــســاب	نیسـت آن چـیز کواکـب که درآید بـه شـمار
گـر فـلـک مـرهم زنـگـار کـنم کـافـی نیسـت	بسکه این سینه ز الماس نجوم است فکار
سـنگـبـاران شـدم از دسـت غـم دهر و هنوز	بـخـت سـر گشتـه ام از خـواب نگردد بـیدار
چــنـد بــاشـم بــه غـم و غـصـه ایـام صـبــور	چــنـد گـیـرم بــه ســر کــوچــه انـدوه قــرار
مــــی روم داد زنــــان بــــر در دارای زمــــان	آنکـه بـر مـقـصـد او دور فـلـک راسـت مـدار
آصـف مـلـک جـهان خـواجـه بـا نـام و نـشـان	ســایـه مـرحــمـت شــاه ســلــیـمـان آثــار
چـرخ پـیش نظـر همت او پـاره مسـی سـت	کـه درین مـهره گـل گـشـتـه نهان در زنگـار
آنکه چـون گل بـه هواداری او خـندان نیسـت	کـه درین مـهره گـل گـشـتـه نهان در زنگـار
آنکه چـون گل بـه هواداری او خـندان نیسـت	هسـت بـا سـبـزه گلنار مدامش سـر و کـار
لـیـک زهـری کـه بـود در تـه جـامـش سـبـزه	لیک خـونی کـه بـود بـر سـر داغـش گـلـنار
تـوسـن قـدر تـو زان سـوی فـلـک تـا بــجـهـد	سـدره اش رایض انـدیشـه کـند مـیخ جـدار
رشــک احــســان تــو زد در دل دریــا آتـــش	هـسـت دود دل دریا کـه شـدش نـام بـخـار
نیست سر برزده هر گوشه حبـاب از سر آب	چــشـم بــر راه کـف جــود تــو دارنـد بــحـار
گر کمان یک جهت خصم بداندیش تو نیست	از چـه رو تـیر دو شـاخـه کـندش از سـوفـار